بانجی جامپینگ بانجی جامپینگ فعالیتی است که در آن فرد با استفاده از فنر و محافظ از ارتفاع زیاد پرتاب می شود. بانجی جامپینگ یا بانجی جامپینگ زندگی امن شما در این سرگرمی است و می توانید به طناب ایمنی و فنر متصل به آن تکیه کنید. از ارتفاع زیاد بپرید و به دلیل خاصیت ارتجاعی طناب خود قبل از برخورد با زمین در هوا خواهید ماند. در این فعالیت گاهی از بالای جرثقیل می پرید، گاهی از سکوی بلندی از ارتفاع بیش از 30 متر می پرید، آزمایش می کنید و گاهی با هلیکوپتر به هوا بلند می شوید و از آنجا می پرید. هر چه ارتفاع بالاتر باشد، هیجان و آدرنالین خون بیشتر می شود. 
تاریخچه بانجی جامپینگ تاریخچه بانجی جامپینگ به شکل کنونی در نمایشگاه جهانی شیکاگو در 1892-1893. یکی پیشنهاد جالبی داد او یک برج 4000 فوتی (1200 متری) را پیشنهاد کرد که ماشین با کابل‌های لاستیکی با بالاترین کیفیت به آن متصل شود. او فکر می کرد 200 نفر ظرفیت این ماشین است و بعد از صعود خودش را پرت می کرد. در نهایت، ابزار به آرامی از بالا و پایین رفتن متوقف شد.به منظور افزایش ایمنی، طراح پیشنهاد نصب فرش روی زمین را داددر نهایت، این پیشنهاد توسط برگزارکنندگان رد شد، شواهدی وجود دارد که نشان می دهد این ورزش توسط ورزشکاران در اوایل دهه 1950 انجام می شد. اما هنوز شکل فعلی خود را نداشت. در آن سال ها تلویزیون بی بی سی برنامه مستندی از دیوید فردریک آتنبرو پخش می کرد که در آن این ورزش و ورزشکاران آن به نمایش درآمد. این برنامه در جمهوری وانواتو ساخته شد و مردم را در حال پریدن از ارتفاع با طنابی که به مچ پا بسته شده بود نشان می داد. کم کم این ورزش جا افتاد و طرفدارانی پیدا کرد و اولین بانجی جامپینگ مدرن در 1 آوریل 1979 در بریستول انجام شد. شرکت کنندگان سایمون کیلینگ و دیوید کرک، اعضای باشگاه ورزش های شدید دانشگاه آکسفورد و جف توبین، یک کوهنورد حرفه ای بودند که تصمیم گرفتند با همان مراسم سنتی در جزیره پنطیکاست آن را تشویق کنند. مسئولیت پذیر بود و مهارت خاصی در این کار داشت. آنها از پل معلق کلیفتون پریدند و به سرعت دستگیر شدند، اما روند پرش ها را در ایالات متحده ادامه دادند و پل های گلدن گیت و رویال جورج نیز میزبان پرش ها بودند.اخبار مربوط به این پرش ها در سراسر جهان پیچید تا اینکه در سال 1982 آنها نیز از جرثقیل های متحرک و بالن می پریدند.سربازان آمریکایی بانجی جامپینگ 
نیز در مورد آن شنیدند و تصمیم گرفتند آن را امتحان کنند. از طناب چتر نجات استفاده کردند. این طناب های پرش زیاد جالب نبودند اما کار می کردند. در سال 1986، این پرش ها تجاری شدند، با A. J. Hackett نیوزیلندی اولین پرش سازماندهی شده از پل Greenhithe را انجام داد.) در سال های بعد، Hackett پرش های دیگری را برنامه ریزی کرد و از پل ها و ساختمان های دیگر، از جمله برج ایفل، برای ساخت این ورزش پرید. یک سرگرمی محبوب . او در نهایت اولین مرکز تفریحی بانجی جامپینگ را در پل معلق Kawarau Gorge در نیوزیلند تأسیس کرد. این سرگرمی در سال 1990 به آفریقا آمد و پل بلوکرنس در آفریقای جنوبی اولین جایی بود که از آن پرش شد، اما تا سال 1997 طول کشید تا Face Adrenaline به مکانی دائمی برای بانجی تبدیل شود. هنوز هم بالاترین بانجی در جهان است. تجهیزات بانجی جامپینگ 
کلمه بانجی جامپینگ از کجا آمده است؟ کلمه بانجی از گویش غرب انگلستان گرفته شده است و به معنای “هر چیزی ضخیم و چاق” است.این کلمه توسط جیمز جنینگز در سال 1825 در کتاب خود به نام “تحقیق در مورد برخی از گویش های انگلیسی غربی” ابداع شد.Saltar در انگلیسی نیز به معنای پریدن است. بنابراین بانجی جامپینگ به معنای پریدن با دستگاه چربی چربی است که احتمالاً به کابلی که به پاها بسته شده اشاره دارد. بند مچ پا الزامی است. یک طناب بانجی هم به کت و هم به بند مچ پا متصل می شود. بانجی تراپی تنها انگیزه پرش های ارتفاع مربوط به ماجراجویی و هیجان نیست و بسیاری از افراد برای تخلیه انرژی منفی و استرس خود این کار را انجام می دهند. به عنوان مثال، بسیاری از ورزشکارانی که در آستانه مسابقات مهم هستند، انجام این ورزش استرس را قبل از بازی از بین می برد و به راحتی می توانند در مسابقات اصلی خود به میدان بروند. تصمیمات بزرگ یا اگر می خواهید با از بین بردن استرس روحیه شاد و سالمی داشته باشید، بانجی جامپینگ پیشنهاد ما برای شماست. البته قبل از انجام این تمرین در مکان های ذکر شده از صحیح بودن وسایل اطمینان حاصل کنید منبع: خوی وب
